ملیتا

  این عصرهای پاییزی/ چارسوق آرام می‌گیرد انگار/ خورشید زودتر می‌رود/ حجره‌ها زودتر بسته می‌شوند/ تنها مرد عطار می‌نشیند به انتظار/ که تو بیایی و رد بشوی از جلوی حجره‌اش/ و عطر بپاشی توی شیشه‌ها/ اما تو/ نیستی/ آخرین بار که از عمارت می‌رفتی/ شکوفه‌های انار برایت دست دکان دادند/ ماهی‌ها دنبال رد دستت توی آب دویدند/ قُمری‌ها برایت پر ریختند/ شمع‌دانی‌ها برایت دست تکان دادند/ باد اشک‌هایت را تماشا کرد/ قطره‌های اشک از روی گونه‌هایت سُر خوردند/ هنوز شوری اشک را مزمزه می‌کنم/ این عصرهای پاییزی را دوست ندارم   ملیتا...ادامه مطلب